Vrouwen en de hijab
Veel moslimvrouwen kiezen er vrijwillig voor om een hidjab te dragen, iets wat het Westen niet begrijpt. In tegenstelling tot wat men vaak denkt, maken de vrouwen deze keuze vanuit een eigen overtuiging. Het is hun eigen 'intellectuele, sociale en politieke beslissing'. In de ogen van het Westen zijn deze vrouwen echter gewoon 'slachtoffer van het seksistische geweld van de islamisten', terwijl ze in feite slachtoffer zijn van het geweld van de staat. De staat wil hen namelijk koste wat kost het ‘laïcisme’ opleggen, een situatie waarbij er een duidelijke scheiding bestaat tussen kerk (het geloof) en staat. Dat is wat er in Tunesië, Egypte en Algerije gebeurt. Hoe paradoxaal (tegenstrijdig) het ons ook lijkt, voor moslimvrouwen is de hidjab of sluier een middel tot bevrijding en geen middel tot uitsluiting, zoals in het Westen vaak wordt gedacht.
Dit fragment werd geschreven door Mohamed Alí Abdelkader, een ex-lid van het Europees Parlement. Hij behoorde tot de linkse partij Izquierda Unida van Melilla. Melilla is een van de nog bestaande Spaanse gebieden in het noorden van Afrika. Het fragment maakt deel uit van een boek met de naam Islam en Europa dat in 1998 werd geschreven. Op dat moment had de Europese Unie slechts 15 lidstaten en was ze snel aan het uitgroeien tot een multiculturele en multireligieuze organisatie. Er was echter ook een gevaarlijke toename van racisme en islamofobie (angst voor de islam).
In dit fragment spreekt Mohamed over het onbegrip in het Westen rond de hidjab, de hoofddoek van moslimvrouwen. Hij wil uitleggen dat de hidjab geen vorm van kleding is die moslimvrouwen dragen omdat het een verplichting is voor hen. Integendeel, hij legt uit dat ze deze kleding juist vrijwillig dragen en moslimvrouwen het soms juist beschouwen als een ‘bevrijdend’ kledingstuk.