Welkom in het salon

De salons van het Congres van Wenen waren beroemde plaatsen. Het waren letterlijk de salons van beroemde mensen, die hun kamers gebruikten om gasten te vermaken. Allerlei politici en andere burgers kwamen er bijeen, meestal vergezeld van hun vrouwen. De eigenaars van de salons organiseerden verschillende activiteiten, zoals poëzie, politiek, lezen, gokken of dansen. Omdat er zoveel mensen van verschillende religies op het congres waren, waren de salons ook een plek waar gelovigen van verschillende geloven zich samen ontspanden. Vaak konden de gasten zelfs de draak steken met elkaars religie. Zo begon op een keer de katholieke kardinaal Consalvi de protestantse Engelse diplomaat Castlereagh te ondervragen over politiek. Als antwoord stak Castlereagh schertsend zijn handen omhoog en zei lachend dat de kardinaal hem probeerde te catechiseren (iemand catechiseren was een bepaalde manier om de katholieke godsdienst te onderwijzen).

Het Congres van Wenen was een diplomatieke bijeenkomst van het hoogste niveau. Het werd formeel gehouden tussen november 1814 en juni 1815 en ging over het einde van de Napoleontische oorlogen. Hoewel Napoleon tijdens het Congres nog steeds een bedreiging vormde, bepaalden de Europese leiders en hun ambassadeurs in Wenen hoe Europa eruit zou zien nadat hij was verslagen. Het Congres behandelde een aantal kwesties. Allereerst moest de kaart van Europa opnieuw worden getekend. Voor 1814 had Napoleon veel gebied voor Frankrijk veroverd en de manier waarop deze landen werden bestuurd veranderd. Zozeer zelfs, dat de afgevaardigden op het Congres niet zomaar terug konden gaan naar hoe Europa er voor Napoleon had uitgezien. Daarom verwisselden de diplomaten in Wenen grote stukken land tussen landen, fuseerden en verdeelden ze andere landen en creëerden ze zelfs enkele gloednieuwe landen. Een andere belangrijke kwestie die tijdens of in de nasleep van het Congres werd besproken, waren de grondwetten. Veel van de nieuwe en oude staten waren onder Napoleon zo sterk veranderd dat het beter werd geacht een aantal regels op te stellen over hoe ze moesten worden bestuurd. In veel gevallen hadden deze nieuwe grondwetten ook betrekking op de religieuze verschillen tussen mensen. In Wenen werd veel gediscussieerd over de rechten van religieuze minderheden - konden zij dezelfde rechten krijgen als de meerderheid? Dit gold vooral voor de Joden, die in veel landen een minderheid vormden. Dit debat over de Joden was extra belangrijk omdat Napoleon hen tijdens zijn heerschappij over Europa al meer rechten had gegeven. Een ander gevolg van het Congres van Wenen was de oprichting van de Heilige Alliantie tussen de heersers van Rusland, Oostenrijk en Pruisen. De alliantie had tot doel het christendom en de goddelijke rechten van de monarchieën te verdedigen, vooral tegen liberale en seculiere hervormers. Het bondgenootschap had het christendom als een van zijn kernpunten, hoewel de Russische tsaar een orthodox christen was, de Oostenrijkse keizer een katholiek en de Pruisische koning een protestant

19th century

Midden-Oosten, Zuid-Azië, Noord-Afrika

+48.2 / +16.3666666666667

Musea over islamitisch erfgoed

Brian E. Vick, The Congress of Vienna. Power and Politics After Napoleon, Cambridge: Harvard University Press, 2014, P. 133.

Yes

Bram De Ridder