Европска конвенција за човекови права: слобода на мисла, совест и религија

Членот 9 од Конвенцијата за заштита на човековите права и основните слободи (1950), гласи: „Слобода на мисла, совест и религија”: 1. Секој има право на слобода на мисла, совест и религија; ова право ја вклучува и слобода за промена на религијата или убедувањето, како и слободата за манифестирање на својата религија или убедување, индивидуално или во заедница, јавно или приватно, преку богослужба, поучување, практикување и изведување на ритуали. 2. Слободата да се манифестира нечија религија или верба, може да биде предмет само на такви ограничувања што се предвидени со закон и кои се неопходни во едно демократско општество за интересите на јавната безбедност, заштитата на јавниот ред, јавното здравје или моралот, или заради заштитата на правата и слободите на другите “.
Европската конвенција за човекови права (ЕКЧП), е конвенција која ги штити човековите права и политичките слободи во Европа. Покрај Конвенцијата, други значајни документи кои се посветени на овие прашања, се: документите за човекови права на ООН и двата пакта/декларации за човекои права (1966). Европската конвенција за човекови права е потпишанаа на 4 ноември 1950 година, а стапува на сила на 3-ти септември 1953 година. Таа беше подготвена од Советот на Европа, меѓународна организација формирана во мај 1949 година, првенствено основана за заштита на човековите права на европскиот континент. Една од првите задачи на Советот на Европа била да се создаде програма за заштита на човековите права. Во таа насока, Советот на Европа со усвојувањето Европската конвенција за заштита на човекови права и основни слободи, имал за цел да ја претстави Западна Европа како регион со важна и стабилна меѓународна организација за заштита на човекови права, посебно во контекст на поделбите продуцирани како резултат на Втората светска војна. Со цел да се осигури дека договорните страни ќе ги почитуваат своите обврски што произлегуваат од Европската конвенција за човековите права, во 1959 година во Стразбур, Франција, основан е Европскиот суд за човековите права (ЕСЧП). Судот осигурува дека државите ги почитуваат своите обврски во согласност со Конвенцијата преку разгледување жалби на поединци, на групи на поединци, на невладини организации и на правни лица, поврзани со наводна повреда на Конвенцијата.