Edict van Nantes en omgaan met het verleden
De eerste twee artikelen van het Edict van Nantes gaan over de herinnering aan de godsdienstoorlogen in Frankrijk. Het eerste artikel verbiedt het vervolgen van alle daden die tussen 1585 en 1598 zijn uitgevoerd en die verband houden met het conflict. Het tweede artikel verbiedt het bespreken van enig aspect van dat conflict. Het bepaalt dat mensen in plaats daarvan moeten samenleven als broeders, vrienden en medeburgers.Het verleden was ook een belangrijk referentiepunt voor de rechten van de protestanten. Het Edict gaf hen het recht om op bepaalde plaatsen hun godsdienst uit te oefenen, wat gebaseerd was op de plaatsen waar ze in het verleden ook al hun godsdienst hadden uitgeoefend. Vervolgingen uit het verleden dienden ook om de gemeenschapsbanden tussen de protestanten te versterken. De bepaling om herdenkingen te verbieden had dus bijzondere gevolgen. Het doel ervan was te voorkomen dat herinneringen de sociale conflicten konden verergeren. Men wilde gemeenschapsbanden opbouwen die verder reikten dan de religieuze groepen.
Het Edict van Nantes (1598) regelde de relaties tussen katholieken en protestanten in Frankrijk. In de 36 jaar daarvoor had Frankrijk een reeks burgeroorlogen meegemaakt. Deze oorlogen werden afgewisseld met verdragen die religieuze vrede sloten tussen protestanten en katholieken.
Het Edict gaf het recht aan protestanten om hun godsdienst uit te oefenen en het gaf hen verschillende vestigingen (forten) in Frankrijk ter bescherming. Maar het beperkte ook hun rechten op andere manieren. Zo konden protestanten bijvoorbeeld niet in Parijs, aan het koninklijk hof of in het leger hun godsdienst uitoefenen.
Het Edict van Nantes was van kracht tot 1685. In dat jaar trok koning Lodewijk XIV de rechten van de hugenoten (protestanten) in Frankrijk in. De perceptie (visie) op het Edict van Nantes is dus verdeeld. Hoewel het erin slaagde een einde te maken aan tientallen jaren van oorlog, lukte het niet om het wantrouwen tussen de Franse katholieken en protestanten weg te nemen. Bovendien betreurden de hugenoten het dat het Edict de katholieken in staat stelde om in de daaropvolgende jaren kracht te winnen en de rechten van de protestanten te verminderen.
Further information about the Edict of Nantes can be found at On Site, In Time.
For more information on this and other peace treaties, see
Title
Edict van Nantes en omgaan met het verleden
content
De eerste twee artikelen van het Edict van Nantes gaan over de herinnering aan de godsdienstoorlogen in Frankrijk. Het eerste artikel verbiedt het vervolgen van alle daden die tussen 1585 en 1598 zijn uitgevoerd en die verband houden met het conflict. Het tweede artikel verbiedt het bespreken van enig aspect van dat conflict. Het bepaalt dat mensen in plaats daarvan moeten samenleven als broeders, vrienden en medeburgers.Het verleden was ook een belangrijk referentiepunt voor de rechten van de protestanten. Het Edict gaf hen het recht om op bepaalde plaatsen hun godsdienst uit te oefenen, wat gebaseerd was op de plaatsen waar ze in het verleden ook al hun godsdienst hadden uitgeoefend. Vervolgingen uit het verleden dienden ook om de gemeenschapsbanden tussen de protestanten te versterken. De bepaling om herdenkingen te verbieden had dus bijzondere gevolgen. Het doel ervan was te voorkomen dat herinneringen de sociale conflicten konden verergeren. Men wilde gemeenschapsbanden opbouwen die verder reikten dan de religieuze groepen.
Context
Het Edict van Nantes (1598) regelde de relaties tussen katholieken en protestanten in Frankrijk. In de 36 jaar daarvoor had Frankrijk een reeks burgeroorlogen meegemaakt. Deze oorlogen werden afgewisseld met verdragen die religieuze vrede sloten tussen protestanten en katholieken.
Het Edict gaf het recht aan protestanten om hun godsdienst uit te oefenen en het gaf hen verschillende vestigingen (forten) in Frankrijk ter bescherming. Maar het beperkte ook hun rechten op andere manieren. Zo konden protestanten bijvoorbeeld niet in Parijs, aan het koninklijk hof of in het leger hun godsdienst uitoefenen.
Het Edict van Nantes was van kracht tot 1685. In dat jaar trok koning Lodewijk XIV de rechten van de hugenoten (protestanten) in Frankrijk in. De perceptie (visie) op het Edict van Nantes is dus verdeeld. Hoewel het erin slaagde een einde te maken aan tientallen jaren van oorlog, lukte het niet om het wantrouwen tussen de Franse katholieken en protestanten weg te nemen. Bovendien betreurden de hugenoten het dat het Edict de katholieken in staat stelde om in de daaropvolgende jaren kracht te winnen en de rechten van de protestanten te verminderen.
Het Edict gaf het recht aan protestanten om hun godsdienst uit te oefenen en het gaf hen verschillende vestigingen (forten) in Frankrijk ter bescherming. Maar het beperkte ook hun rechten op andere manieren. Zo konden protestanten bijvoorbeeld niet in Parijs, aan het koninklijk hof of in het leger hun godsdienst uitoefenen.
Het Edict van Nantes was van kracht tot 1685. In dat jaar trok koning Lodewijk XIV de rechten van de hugenoten (protestanten) in Frankrijk in. De perceptie (visie) op het Edict van Nantes is dus verdeeld. Hoewel het erin slaagde een einde te maken aan tientallen jaren van oorlog, lukte het niet om het wantrouwen tussen de Franse katholieken en protestanten weg te nemen. Bovendien betreurden de hugenoten het dat het Edict de katholieken in staat stelde om in de daaropvolgende jaren kracht te winnen en de rechten van de protestanten te verminderen.
Questions
Vind je het een goede oplossing om eerdere conflicten te vergeten, om zo in vrede samen te kunnen leven? Hoe belangrijk is het om te vergeten of om te onthouden?
Temporal Coverage
16de eeuw
Spatial Coverage
Europa, Frankrijk
map
47.0106 / 0.0844
Subject
Is Referenced By
Bibliographic Citation
Philip Benedict, ‘Shaping the Memory of the French Wars of Religion. The First centuries’, in Kuijpers, E., Pollmann, J., Müller, J., & van der Steen, J., Memory before Modernity, Brill, 2013, p 111-125
Audience
Yes
Creator
Christophe Schellekens