Vredesverdragen van Parijs: Verdrag van Neuilly-sur-Seine

Op 27 november 1919 ondertekende Bulgarije, als een van de verslagen partijen uit de Eerste Wereldoorlog, in Neuilly-sur-Seine een vredesverdrag met de geallieerden (bondgenoten). De Bulgaren waren verplicht om verschillende gebieden, die ze tijdens de oorlog veroverd hadden, af te staan. Na de formele onafhankelijkheid van het Ottomaanse Rijk in 1908, had de Bulgaarse staat een overwegend orthodox-christelijke bevolking, met een aanzienlijke (duidelijke) moslimminderheid. Als onderdeel van het vredesverdrag, moesten de Bulgaren in Griekenland verplicht het land verlaten en zich in Bulgarije te vestigen. De Grieken in Bulgarije moesten dan weer naar Griekenland verhuizen. Deze gedwongen verhuizingen hebben de etnische kaart van de Balkan drastisch veranderd. Voor de Bulgaarse samenleving werd dit verdrag beschouwd als een schending van het principe rond zelfbeschikking. Zelfbeschikking gaat om de mogelijkheid om over zichzelf en het eigen lichaam en leven te beslissen. Veel Bulgaarse burgerorganisaties hebben verschillende verklaringen naar de Vrede in Parijs gestuurd, waarin zij eisen dat de etnische, culturele, religieuze en taalkundige identiteit behouden blijft, in de gebieden die door het verdrag verloren zouden gaan.
De Vrede van Lausanne (1923) regelde officieel het conflict tussen het Ottomaanse Rijk en de geallieerden uit de Eerste Wereldoorlog. Deze geallieerden waren de Franse Republiek, het Britse Rijk, het Koninkrijk Italië, het Koninkrijk Japan, het Koninkrijk Griekenland, het Koninkrijk Roemenië en het Koninkrijk van Serviërs, Kroaten en Slovenen. Het was het tweede verdrag dat de partijen ondertekenden, na het eerste mislukte Verdrag van Sèvres (1920). Dit verdrag kwam er na de Grieks-Turkse oorlog (1919-1922). De Griekse strijdkrachten stemden, na de Turkse herovering van de stad Smyrna, in met een akkoord, waarbij de Griekse regering terugkeerde naar haar vooroorlogse grenzen. Bovendien projecteerde men de onafhankelijk van de Republiek Turkije in de Vrede van Lausanne. De bescherming van de Grieks orthodox-christelijke minderheid in Turkije en de moslimminderheid in Griekenland werd met deze overeenkomst bekrachtigd.