Achtergrond van het Goede-Vrijdagakkoord
"Relaties in Noord-Ierland worden vaak beschreven als ‘sektarisch’, wat we kunnen omschrijven als kerkelijk. Dit komt voor een groot deel door de godsdienstoorlogen die in de zestiende en zeventiende eeuw in heel West-Europa uitbraken, waarbij de kerk uiteenviel in aanhangers van de oude orde (katholieken) en een aantal onafhankelijke tegenhangers (protestanten). De daaruit voortkomende vijandigheid [...] bleef niet beperkt tot een klein ‘geloofsgebied’, maar gaf vorm aan zowel de politieke als de internationale betrekkingen en het persoonlijke gedrag. Het droeg rechtstreeks bij aan eeuwen van conflict en oorlog. Vaak kreeg de combinatie van politiek en theologie (de wetenschap over God) een dualistisch of zelfs tegenstrijdig karakter, waarbij beide partijen hun beweegreden (motief) definieerden als een zaak van het goede tegenover het zichtbaar kwade. […]Het gewelddadige conflict in Noord-Ierland in 1969 eiste meer dan 3000 levens en tienduizenden gewonden. De bevolkingsgroepen werden van elkaar gescheiden op territoriaal, educatief en cultureel gebied. [...] Na vele inspanningen ondertekenden de Britse en Ierse regeringen in 1985 de overeenkomst en begonnen ze, aarzelend, aan een gezamenlijk project rond 'verzoening'. Dit noemen we nu vaak het 'vredesproces'. In 1994 riepen de belangrijkste loyalistische (protestantse) en republikeinse gewapende groeperingen een staakt-het-vuren (wapenstilstand) uit. Hun politieke vertegenwoordigers gingen rechtstreeks in onderhandeling met de regeringen en andere partijen. Voor het proces kwam er zowel van de Europese Unie als van de Verenigde Staten financiële en diplomatieke steun.
Na vier jaar van vooruitgang en tegenslag hebben de onderhandelingen op 10 april 1998 geleid tot het akkoord van Belfast of het Goedevrijdagakkoord, dit onder leiding van senator George Mitchell."
(Bron: Sectarianism in Northern Ireland: A Review (2019), pp. 7-8)
Deze fragmenten geven een samenvatting van de achtergrond van het Goedevrijdagakkoord. Het toont aan dat de religieuze verdeeldheid in Noord-Ierland teruggaat tot de zestiende eeuw. De politiek is ook belangrijk geweest. Degenen in Noord-Ierland die deel willen blijven uitmaken van het Verenigd Koninkrijk, staan bekend als unionisten of loyalisten en zijn protestants. Degenen die een verenigd Ierland willen, staan bekend als nationalisten of republikeinen en zijn katholiek.
Er is veel discussie geweest over het relatieve belang van politiek en religie in het conflict in Noord-Ierland. Beiden zijn echter sterk door elkaar gehaald in de manier waarop gemeenschappen zichzelf en elkaar zien.
"Las relaciones en la parte norte de Irlanda han sido descritas durante muchos siglos como "sectarias". En gran parte esto se debe a las guerras de religión que estallaron en toda Europa Occidental en los siglos XVI y XVII, en las que la Iglesia se dividió entre los que aún eran leales al viejo orden (católicos) y una variedad de desafiantes independientes (protestantes). La hostilidad resultante... no se limitó a un estrecho ámbito de "fe", sino que dio forma tanto a la política como a las relaciones internacionales y al comportamiento personal. Contribuyó directamente a siglos de conflicto y guerra. A menudo, la combinación de política y teología adquirió un carácter "dualista", en el que cada lado definía su causa como una postura para el bien opuesta al mal evidente. …El conflicto violento en Irlanda del Norte después de 1969 se cobró más de 3.000 vidas e hirió a decenas de miles de personas. Las comunidades se separaron por razones territoriales, educativas y culturales. ... Después de muchos esfuerzos, los gobiernos británico e irlandés firmaron el Acuerdo Anglo-Irlandés en 1985 y se embarcaron, de manera vacilante, en un proyecto conjunto para la 'reconciliación' a través de la división tradicional, ahora a menudo llamado el 'proceso de paz'. En 1994, los principales grupos armados lealistas y republicanos llamaron a un alto el fuego, y sus representantes políticos entablaron negociaciones directas con los gobiernos y otras partes. El apoyo financiero y diplomático para el proceso provino tanto de la Unión Europea como de los Estados Unidos.
Después de cuatro años de avances y retrocesos, las negociaciones presididas por el senador George Mitchell produjeron el Acuerdo de Belfast o Viernes Santo el 10 de abril de 1998.'
(Sectarianism in Northern Ireland: A Review (2019), págs. 7 y 8)
Estos extractos de un informe reciente resumen los antecedentes del Acuerdo de Viernes Santo. Señala que las divisiones religiosas de Irlanda del Norte se remontan al siglo XVI. La política, sin embargo, también ha sido importante. En 1923 se decidió separar los 26 condados del sur y oeste de Irlanda de los seis condados del noreste. Los 26 condados - ahora la República de Irlanda - se convirtieron en un país independiente; los seis condados se convirtieron en Irlanda del Norte y permanecieron en el Reino Unido. Los que en Irlanda del Norte quieren seguir formando parte del Reino Unido son conocidos como unionistas y lealistas y son protestantes. Los que quieren una Irlanda unida son conocidos como nacionalistas y republicanos y son católicos.
Ha habido mucho debate sobre la importancia relativa de la política y la religión en el conflicto de Irlanda del Norte. Sin embargo, ambos están muy mezclados en cómo las comunidades se ven a sí mismas y a las demás.
For more information on this and other peace treaties, see
Title
Achtergrond van het Goede-Vrijdagakkoord
content
"Relaties in Noord-Ierland worden vaak beschreven als ‘sektarisch’, wat we kunnen omschrijven als kerkelijk. Dit komt voor een groot deel door de godsdienstoorlogen die in de zestiende en zeventiende eeuw in heel West-Europa uitbraken, waarbij de kerk uiteenviel in aanhangers van de oude orde (katholieken) en een aantal onafhankelijke tegenhangers (protestanten). De daaruit voortkomende vijandigheid [...] bleef niet beperkt tot een klein ‘geloofsgebied’, maar gaf vorm aan zowel de politieke als de internationale betrekkingen en het persoonlijke gedrag. Het droeg rechtstreeks bij aan eeuwen van conflict en oorlog. Vaak kreeg de combinatie van politiek en theologie (de wetenschap over God) een dualistisch of zelfs tegenstrijdig karakter, waarbij beide partijen hun beweegreden (motief) definieerden als een zaak van het goede tegenover het zichtbaar kwade. […]Het gewelddadige conflict in Noord-Ierland in 1969 eiste meer dan 3000 levens en tienduizenden gewonden. De bevolkingsgroepen werden van elkaar gescheiden op territoriaal, educatief en cultureel gebied. [...] Na vele inspanningen ondertekenden de Britse en Ierse regeringen in 1985 de overeenkomst en begonnen ze, aarzelend, aan een gezamenlijk project rond 'verzoening'. Dit noemen we nu vaak het 'vredesproces'. In 1994 riepen de belangrijkste loyalistische (protestantse) en republikeinse gewapende groeperingen een staakt-het-vuren (wapenstilstand) uit. Hun politieke vertegenwoordigers gingen rechtstreeks in onderhandeling met de regeringen en andere partijen. Voor het proces kwam er zowel van de Europese Unie als van de Verenigde Staten financiële en diplomatieke steun.
Na vier jaar van vooruitgang en tegenslag hebben de onderhandelingen op 10 april 1998 geleid tot het akkoord van Belfast of het Goedevrijdagakkoord, dit onder leiding van senator George Mitchell."
(Bron: Sectarianism in Northern Ireland: A Review (2019), pp. 7-8)
Na vier jaar van vooruitgang en tegenslag hebben de onderhandelingen op 10 april 1998 geleid tot het akkoord van Belfast of het Goedevrijdagakkoord, dit onder leiding van senator George Mitchell."
(Bron: Sectarianism in Northern Ireland: A Review (2019), pp. 7-8)
Description
Uittreksel uit een verslag met een samenvatting van de Ierse geschiedenis van de 20e eeuw
Context
Deze fragmenten geven een samenvatting van de achtergrond van het Goedevrijdagakkoord. Het toont aan dat de religieuze verdeeldheid in Noord-Ierland teruggaat tot de zestiende eeuw. De politiek is ook belangrijk geweest. Degenen in Noord-Ierland die deel willen blijven uitmaken van het Verenigd Koninkrijk, staan bekend als unionisten of loyalisten en zijn protestants. Degenen die een verenigd Ierland willen, staan bekend als nationalisten of republikeinen en zijn katholiek.
Er is veel discussie geweest over het relatieve belang van politiek en religie in het conflict in Noord-Ierland. Beiden zijn echter sterk door elkaar gehaald in de manier waarop gemeenschappen zichzelf en elkaar zien.
Er is veel discussie geweest over het relatieve belang van politiek en religie in het conflict in Noord-Ierland. Beiden zijn echter sterk door elkaar gehaald in de manier waarop gemeenschappen zichzelf en elkaar zien.
Questions
Kun je andere situaties bedenken waarin politiek en religie door elkaar zijn gehaald? Heb je vanuit je eigen ervaring ideeën over hoe ze uit elkaar gehaald kunnen worden om te helpen bij de ontwikkeling van meer verdraagzame samenlevingen?
Temporal Coverage
20ste eeuw
Date
11 July 2019
Spatial Coverage
Ierland
map
54.596389 / -5.93
Relation
Subject
Is Referenced By
Source
Sectarianism in Northern Ireland: A Review (2019), pp. 7-8
Creator
John Wolffe