Augsburg 1555 - artiklid 9-10, 14

Augsburgi usurahu lepingus leppisid läbirääkijad kokku rahu sõlmimise, otsustamata usuküsimuse üle:
"§9-10:Konsultatsioonide käigus selgus kiiresti, et läbirääkimised meie püha kristliku usu põhiküsimuste, tseremooniate ja kirikupraktika üle on keerulised. Seetõttu ei suudetud lühikese aja jooksul sõlmida lõplikku kokkulepet. Saksa Rahvuse Pühas Keisririigis toimus veel palju sõdu. Seetõttu on seisused, saadikud ja suursaadikud pidanud mõistlikuks lükata usuküsimus teisele sobivale ajale. §14: Seetõttu otsustame, et keegi ei tohi teisega sõdida, teda röövida, vangi panna ega piirata. Keegi ei tohi sundkorras konfiskeerida ega kahjustada mingeid losse, linnu, linnuseid ega külasid. Kõik peaksid kohtlema üksteist sõpruse ja kristliku armastusega. Iga seisus peab koos teiste seisustega järgima järgmist usulist rahu ja ka üldist rahu maal."

Во мировниот религиски договор во Аугсбург, преговарачите се согласија за мир, без претходно да дискутираат и одлучуваат по прашањето за религијата:
‘9-10: За време на консултациите, брзо стана јасно дека преговорите за главните прашања на нашата света христијанска вера, за церемониите и црковните практики, се тешки. Затоа, конечниот договор нема да се пронајде за краток временски период. Всушност, сè истакнува можноста за многу повеќе војни во Светата Империја на германската нација. Оттука, лидерите, амбасадорите и другите претставници, сметаа дека е разумно да го одложат прашањето за религијата, за друго посоодветно време.
§14: Токму затоа, ние потенцираме дека никој не може да војува, ограбува, затвора или да го опсадува другиот. Никој не може насилно да ги искористи или оштети замоците, градовите, тврдините или селата. Секој треба да се однесува кон другиот со пријателство и христијанска љубов. Секоја сопственост, заедно со другите територии и имоти, ќе го почитува следниов религиозен, а истовремено и општ копнен мир “.

Reformatsioon tõi Kesk-Euroopas kaasa kristliku kiriku jagunemise. Teoloogid, nagu Martin Luther, Ulrich Zwingli ja teised, rajasid uusi kristliku usu ja veendumuste õpetusi. Peagi leidsid nad palju järgijaid. Erinevad Saksamaa riigid jagunesid katoliikliku ja evangeelse poole vahel ja jagunesid ka kaheks erakonnaks. Pärast aastaid kestnud poliitilisi võitlusi lõppes see konflikt isegi kodusõdadega pärast 1546. aastat. 1555. aastal kohtusid Augsburgis Saksa riikide saadikud.

Nad otsisid viisi konflikti lahendamiseks ja ususõdade lõpetamiseks Saksamaal. 25. septembri 1555 Augsburgi usurahu aktsepteeris lõpuks kahe erineva kristliku kiriku olemasolu. Vürstid ja valitsejad said otsustada, kas jääda vana katoliku kiriku juurde või järgida uut luterlikku usku, nagu see on sõnastatud 1530. aasta Augsburgi usutunnistuses. Luterlikud riigid olid nüüd katoliiklike riikidega võrdsetel alustel. Siiski jäeti rahulepingust välja teised usurühmad, mis tekkisid reformatsiooniga. Usuvabadus kehtis ainult Saksa valdustele, see tähendab vürstkondadele ja keiserlikele linnadele. Nende subjektid pidid järgima oma valitseja usku või neil lubati emigreeruda. Augsburgi rahu kuulutas Saksa maadele pikka rahuperioodi, mis lõppes alles kolmekümneaastase sõjaga 1618. aastal.

Реформацијата донесе поделба на христијанската црква во Централна Европа. Теолозите како Мартин Лутер, Улрих Цвингли и други, воспоставија нови учења за христијанската вера и верба. За краток период, наидоа на многу следбеници. Различните германски држави се поделија помеѓу католичката и евангелистичката страна, што иницираше и поделба на две главни политички партии. По повеќегодишни политички борби, овој конфликт беше надминат дури по крајот во граѓанските војни во 1546 година.
Во 1555 година, претставниците на германските држави се состанаа во Аугсбург. Тие бараа начин за решавање на конфликтот и за ставање крај на верските војни во Германија. Во тој контекст, во Аугсбург на 25 септември 1555, со Договорот за мир, конечно беше прифатено постоењето на две различни христијански цркви, со што беа поставени и темелите на религискиот мир. Притоа, била оставена можноста лидерите и владетелите самите да решат дали ќе останат со старата католичка црква, или пак ќе се придружат кон новото лутеранско верување, формулирано во Аугсбуршката исповед од 1530 година. На овој начин, лутеранските држави добија еднаква основа со католичките. Меѓутоа, останатите религиозни групи, беа исклучени од Договорот за мир. Слободата на вероисповест се однесуваше само на германските имоти, т.е. на кнежествата и империјалните градови. Договорот за мир во Аугсбург обезбеди долг период на мир во германските земји, кој траеше сé до т.н. Триесетгодишната војна во 1618 година.

16. sajand

25 September 1555

Euroopa, Saksamaa

48.366667 / 10.9

Euroopa poliitiline diskursus meedias

Yes

Henning P. Jürgens