Augsburg 1555 - artiklid 15-17

Augsburgi usurahu lepingus leppisid läbirääkijad kokku, et ei kasuta enam sõda ja vägivalda katoliiklaste ja luterlaste vaheliste usuliste eriarvamuste lahendamiseks:
"§15-16: Usulise rahu pikaajaliseks säilitamiseks ei tohiks ükski Riigi valdkond Augsburgi konfessiooni ning selle õpetuste ja veendumuste tõttu üksteisega võidelda ega üksteist kahjustada. Kedagi ei tohi eksitada tema religiooni, usu ja tseremooniate juurest eemale ega teda takistada neid järgimast tema riigis nõnda, et see käib tema südametunnistuse vastu. Ja vaidlus religiooni üle lahendatakse ainult kristlikel, sõbralikel ja rahumeelsetel viisidel. Ka Augsburgi usutunnistust järgivad maavalduste valitsejad ei tohiks takistada neid, kes peavad kinni vanast usundist. §17: Kõik teised, kes ei kuulu kahte nimetatud usundisse, tuleks sellest rahust välja jätta."

Во мировниот договор во Аугсбург, преговарачите се согласија да се откажат од војната и од насилството како инструменти за решавање на верското несогласување помеѓу католичката и лутеранската страна:
‘15-16: За да може да се одржи религиозниот мир на долг рок, ниту еден имот на Рајхот не треба да се бори или да му наштети на другиот, само заради признанието на Аугсбург и заради неговите учења и верувања. Никој не смее да биде оддалечуван или да биде попречуван од неговата свест за практикување на сопствената религија, вера и религиски церемонии во неговата земја. Спорот околу религијата, единствено може да се реши со христијански, пријателски, мирољубиви средства. Териториите кои ги прифаќаат и се придржуваат до ставовите и признанието во Аугсбург, не треба да ги спречуваат или прогонуваат, ниту оние кои на тие територии продолжуваат да се придржуваат кон старата религија.
§17: Сите други што не спаѓаат во споменатите две религии, треба да бидат исклучени од овој мир “.

Reformatsioon tõi Kesk-Euroopas kaasa kristliku kiriku jagunemise. Teoloogid, nagu Martin Luther, Ulrich Zwingli ja teised, rajasid uusi kristliku usu ja veendumuste õpetusi. Peagi leidsid nad palju järgijaid. Erinevad Saksamaa riigid jagunesid katoliikliku ja evangeelse poole vahel ja jagunesid ka kaheks erakonnaks. Pärast aastaid kestnud poliitilisi võitlusi lõppes see konflikt isegi kodusõdadega pärast 1546. aastat. 1555. aastal kohtusid Augsburgis Saksa riikide saadikud.

Nad otsisid viisi konflikti lahendamiseks ja ususõdade lõpetamiseks Saksamaal. 25. septembri 1555 Augsburgi usurahu aktsepteeris lõpuks kahe erineva kristliku kiriku olemasolu. Vürstid ja valitsejad said otsustada, kas jääda vana katoliku kiriku juurde või järgida uut luterlikku usku, nagu see on sõnastatud 1530. aasta Augsburgi usutunnistuses. Luterlikud riigid olid nüüd katoliiklike riikidega võrdsetel alustel. Siiski jäeti rahulepingust välja teised usurühmad, mis tekkisid reformatsiooniga. Usuvabadus kehtis ainult Saksa valdustele, see tähendab vürstkondadele ja keiserlikele linnadele. Nende subjektid pidid järgima oma valitseja usku või neil lubati emigreeruda. Augsburgi rahu kuulutas Saksa maadele pikka rahuperioodi, mis lõppes alles kolmekümneaastase sõjaga 1618. aastal.

Реформацијата донесе поделба на христијанската црква во Централна Европа. Теолозите како Мартин Лутер, Улрих Цвингли и други, воспоставија нови учења за христијанската вера и верба. За краток период, наидоа на многу следбеници. Различните германски држави се поделија помеѓу католичката и евангелистичката страна, што иницираше и поделба на две главни политички партии. По повеќегодишни политички борби, овој конфликт беше надминат дури по крајот во граѓанските војни во 1546 година.
Во 1555 година, претставниците на германските држави се состанаа во Аугсбург. Тие бараа начин за решавање на конфликтот и за ставање крај на верските војни во Германија. Во тој контекст, во Аугсбург на 25 септември 1555, со Договорот за мир, конечно беше прифатено постоењето на две различни христијански цркви, со што беа поставени и темелите на религискиот мир. Притоа, била оставена можноста лидерите и владетелите самите да решат дали ќе останат со старата католичка црква, или пак ќе се придружат кон новото лутеранско верување, формулирано во Аугсбуршката исповед од 1530 година. На овој начин, лутеранските држави добија еднаква основа со католичките. Меѓутоа, останатите религиозни групи, беа исклучени од Договорот за мир. Слободата на вероисповест се однесуваше само на германските имоти, т.е. на кнежествата и империјалните градови. Договорот за мир во Аугсбург обезбеди долг период на мир во германските земји, кој траеше сé до т.н. Триесетгодишната војна во 1618 година.

16. sajand

25 September 1555

Euroopa, Saksamaa

48.366667 / 10.9

Euroopa poliitiline diskursus meedias

Yes

Henning P. Jürgens