Роџер Вилијамс и создавањето на Род Ајленд, рајот на толеранција во седумнаесеттиот век
„Божја волја и заповед е, од доаѓањето на Божјиот Син, Господ Исус, да им се даде дозвола на повеќето пагански, еврејски, турски или антихристијански вероисповести и на сите луѓе во сите нации и земји.Бог, бара да не се воведува и спроведува униформност на религијата во ниту една граѓанска држава. Наметната униформност, порано или подоцна, е најголемата прилика за граѓанска војна, за опустошување на совеста, за прогонството на Христос Исус кај неговите слуги и за лицемерие и уништување на милиони души.”
Во 1620-тите, група ригорозни протестанти, наречени Пуританци, се населиле во регионот на Масачусетс (во северно-источна Америка). Тие имале намера да живеат според нивното строго толкување на христијанството и не прифаќале дисиденција. Во 1636 година, тие сакале да го затворат и да го вратат во Англија, извесен Роџер Вилијамс. Вилијамс, кој според другите колонисти застапувал некои многу „шокантни” идеи. Тој, на пример, тврдел дека Америка им припаѓа на Индијанците и дека кралот на Англија нема право да им дистрибуира, т.е. да им подели американска земја на колонистите. То,ј исто така верувал дека вистинските христијани треба да ги прекинат сите врски со црквата на Англија, за која сметал дека е корумпирана. За да избегне апсење, една студен зимска ноќ, Вилијамс избегал во пустината. Таму, тој бил пречекан од Индијанците, кои ги познавал и со кои и претходно се дружел и живеел одреден временски период. Тие му дадоа или продадоа парче земја во Заливот Нарагансет, каде Вилијамс воспостави нова колонија, која ја нарекол „Промисла“. Тоа беше основата на она што сега е државата на Род Ајленд во САД.
Во својата нова населба, Роџер Вилијамс започнал д гради и практикува демократско општество во кое сите мажи се сметале за рамноправни (иако жените сè уште биле исклучени од гласање). Тоа значи дека имало верска слобода за сите: луѓето од кое било верско убедување - протестантите, католиците, Евреите, „паганите“ (Индијанците), муслиманите - можеле јавно да се придржуваат кон својата вера и да се поклонуваат. На пример, тие можеле да подигнат и верски објекти. Покрај тоа, граѓанските ги прифатиле сите религиозни убедувања, па затоа не можеле да наметнат или да спречат специфично религиозно однесување. На пример, тие го укинале неделниот одмор, бидејќи тоа било христијанска практика. Исто така, секој, без оглед на неговите верувања (вклучително и атеистите), можеле да станат државен службеник или судија. Притоа, барањето за полагање заклетва се сметало и за незаконско, затоа што заклетвата се перцепирала како верски и религиски чин. Единствената причина зошто граѓанските власти би можеле да се мешаат во религиозни работи, е само доколку се загрози граѓанскиот поредок, или пак не се почитуваат правата на другите. Затоа, сите жители плаќале исти даноци. Овој степен на слобода бил навистина револуционерен во тоа време, а веројатно и е сè уште. (Види клипинг - текст на Повелбата од Род Ајленд).
For more information on this and other peace treaties, see