Сефардскиот музеј во Толедо / Меморијалниот центар за холокаустот на Евреите од Македонија, Скопје: протерување на Евреите од Шпанија

До 1400-тите години, животот на Евреите во христијанска Шпанија станал сè потежок. Ним им биле забранети многу од професиите, а дури им биле забранети и контакти со христијани. Исто како што векови порано тие избегале од муслиманските територии, сега избегале и од христијанските региони. Имало протерувања, насилство и присилна преобразба во христијанството. Често пати отсуствувала довербата кај преобразените Евреи, па оттука тие станале познати и како Маранос, во превод „свињи“. Некои од нив продолжиле тајно да го практикуваат јудаизмот. Како одоговор, Римокатоличкиот папа основал Трибунал кој барал еретици и „тајни” Евреи. Евреите, исто така биле лажно обвинувани дека се обидувале да ги оттргнат христијаните од христијанските верувања.На крајот, во 1492 година, кралицата Изабела и кралот Фердинанд, издале указ за протерување, наречен Уредба на Алхамбра. Со указот на сите Евреи им било наредено или да се преобратат во католицизам или да ја напуштат Шпанија. Повеќето протерани Евреи емигрирале во Португалија, а потоа во Северна Африка, Италија, Франција или Холандија, а подоцна се „распространиле” и во Турската империја. Споменот за живописната еврејска заедница и за нејзиниот придонес во шпанската цивилизација, избледнува и се губи во Шпанија во следните неколку векови.

Исклучување и дискриминација:

Еврејските музеи играат витална улога во соочувањето со стереотипите и откривањето на механизмите на исклучување и дискриминација. Во Европа, овие музеи даваат увид во искуствата на едно малцинство кое со векови се сметало за инфериорно во христијанското општество. Додека Евреите често биле толерирани, нивното постоење често било под закана, бидејќи биле подложени на негативни стереотипи и предрасуди. Ова исклучување и дискриминација понекогаш ескалираа во прогон и насилство.

Во 20 век, Холокаустот, во кој беа убиени мнозинството европски Евреи, беше кулминација на расната омраза вкоренета во претходните општествени случувања. Еврејските музеи се занимаваат со овие историски антисемитски стереотипи и конфликти, расветлувајќи го нивното потекло и процесите со кои тие биле овековечени. Со истакнување на погубните последици од верската нетолеранција, национализмот и расизмот, овие институции имаат за цел да научат вредни лекции од историјата. Тие работат на борба против предрасудите, поттикнуваат толеранција и поттикнуваат ценење на културната различност.

Дали ви се познати други примери од историјата во кои религиозно, етничко или национално малцинство било протерано од одредена територија? Што мислите - што се случува со културното и материјалното наследство на заедницата која е принудена да ја напушти или пак е елиминирана од територијата во која претходно живеела со векови?