Verklaring van de rechten van de mens en de burger
Voor een groot deel van de achttiende eeuw was Frankrijk een gecentraliseerde monarchie. De Franse koning besliste over veel van de belangrijkste kwesties/vragen. Hij bestuurde het land vanuit zijn paleis dichtbij Parijs. Sinds 1685 was het katholicisme de enige officieel aanvaarde godsdienst in Frankrijk. Aan het einde van diezelfde eeuw zorgden allerlei problemen en veranderingen in Frankrijk voor een crisis. De uitgaven aan oorlogen hadden een grote staatsschuld veroorzaakt, wat leidde tot het faillissement van de koning. De Franse samenleving was verdeeld in drie 'standen' of ‘klassen’, wat betekende dat de rechten en plichten van de mensen bepaald werden door de sociale groep waartoe ze behoorden. De adel had talrijke (veel) privileges (voorrechten) en had recht op financiële bijdragen. Ook de geestelijkheid was een bevoorrechte groep. Alle anderen behoorden tot de 'derde stand'. Tot deze groep behoorden zowel de armste boeren als de welgestelde (rijke) kooplieden. De verplichtingen van deze groep waren veel groter en hun rechten veel beperkter. In de loop van de achttiende eeuw begonnen verschillende intellectuelen kritiek te leveren op deze sociale verhoudingen en tegen de zomer van 1789 hadden deze omstandigheden in Frankrijk tot een revolutionaire situatie geleid.
In mei 1789 riep de Franse koning de vertegenwoordigers van de drie standen officieel bijeen in een vergadering, de Staten-Generaal. Deze vergadering was al meer dan honderd jaar niet meer bijeengeroepen. In de Staten-Generaal kwamen de drie standen bijeen en beraadslaagden (discussieerden) ze afzonderlijk. Deze organisatievorm werd door de derde stand aangevochten. Na hun protest heeft de koning de Staten-Generaal ontbonden. Er werd een nieuwe bijeenkomst georganiseerd, die werd gedomineerd door de leden van de oude derde stand, de zogenaamde Nationale Vergadering. Deze vergadering besloot zichzelf te beschouwen als de Nationale Grondwetgevende Vergadering. De afgevaardigden in die vergadering begonnen een grondwet voor Frankrijk op te stellen, waarbij ze zich lieten inspireren door de Amerikaanse grondwet en de Verklaring van Onafhankelijkheid.
Eind augustus had de vergadering een verklaring van zeventien artikelen opgesteld, getiteld de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger. Deze artikelen verkondigden de soevereiniteit (onafhankelijkheid) van het volk en definieerden de burgerrechten. Religie was geen centraal aandachtspunt van de Vergadering, maar één artikel uit de verklaring richt zich op religieuze rechten.
For more information on this and other peace treaties, see
Title
Verklaring van de rechten van de mens en de burger
content
Voor een groot deel van de achttiende eeuw was Frankrijk een gecentraliseerde monarchie. De Franse koning besliste over veel van de belangrijkste kwesties/vragen. Hij bestuurde het land vanuit zijn paleis dichtbij Parijs. Sinds 1685 was het katholicisme de enige officieel aanvaarde godsdienst in Frankrijk. Aan het einde van diezelfde eeuw zorgden allerlei problemen en veranderingen in Frankrijk voor een crisis. De uitgaven aan oorlogen hadden een grote staatsschuld veroorzaakt, wat leidde tot het faillissement van de koning. De Franse samenleving was verdeeld in drie 'standen' of ‘klassen’, wat betekende dat de rechten en plichten van de mensen bepaald werden door de sociale groep waartoe ze behoorden. De adel had talrijke (veel) privileges (voorrechten) en had recht op financiële bijdragen. Ook de geestelijkheid was een bevoorrechte groep. Alle anderen behoorden tot de 'derde stand'. Tot deze groep behoorden zowel de armste boeren als de welgestelde (rijke) kooplieden. De verplichtingen van deze groep waren veel groter en hun rechten veel beperkter. In de loop van de achttiende eeuw begonnen verschillende intellectuelen kritiek te leveren op deze sociale verhoudingen en tegen de zomer van 1789 hadden deze omstandigheden in Frankrijk tot een revolutionaire situatie geleid.
In mei 1789 riep de Franse koning de vertegenwoordigers van de drie standen officieel bijeen in een vergadering, de Staten-Generaal. Deze vergadering was al meer dan honderd jaar niet meer bijeengeroepen. In de Staten-Generaal kwamen de drie standen bijeen en beraadslaagden (discussieerden) ze afzonderlijk. Deze organisatievorm werd door de derde stand aangevochten. Na hun protest heeft de koning de Staten-Generaal ontbonden. Er werd een nieuwe bijeenkomst georganiseerd, die werd gedomineerd door de leden van de oude derde stand, de zogenaamde Nationale Vergadering. Deze vergadering besloot zichzelf te beschouwen als de Nationale Grondwetgevende Vergadering. De afgevaardigden in die vergadering begonnen een grondwet voor Frankrijk op te stellen, waarbij ze zich lieten inspireren door de Amerikaanse grondwet en de Verklaring van Onafhankelijkheid.
Eind augustus had de vergadering een verklaring van zeventien artikelen opgesteld, getiteld de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger. Deze artikelen verkondigden de soevereiniteit (onafhankelijkheid) van het volk en definieerden de burgerrechten. Religie was geen centraal aandachtspunt van de Vergadering, maar één artikel uit de verklaring richt zich op religieuze rechten.
In mei 1789 riep de Franse koning de vertegenwoordigers van de drie standen officieel bijeen in een vergadering, de Staten-Generaal. Deze vergadering was al meer dan honderd jaar niet meer bijeengeroepen. In de Staten-Generaal kwamen de drie standen bijeen en beraadslaagden (discussieerden) ze afzonderlijk. Deze organisatievorm werd door de derde stand aangevochten. Na hun protest heeft de koning de Staten-Generaal ontbonden. Er werd een nieuwe bijeenkomst georganiseerd, die werd gedomineerd door de leden van de oude derde stand, de zogenaamde Nationale Vergadering. Deze vergadering besloot zichzelf te beschouwen als de Nationale Grondwetgevende Vergadering. De afgevaardigden in die vergadering begonnen een grondwet voor Frankrijk op te stellen, waarbij ze zich lieten inspireren door de Amerikaanse grondwet en de Verklaring van Onafhankelijkheid.
Eind augustus had de vergadering een verklaring van zeventien artikelen opgesteld, getiteld de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger. Deze artikelen verkondigden de soevereiniteit (onafhankelijkheid) van het volk en definieerden de burgerrechten. Religie was geen centraal aandachtspunt van de Vergadering, maar één artikel uit de verklaring richt zich op religieuze rechten.
Temporal Coverage
18de eeuw
Spatial Coverage
Europa, Frankrijk
Is Referenced By
Creator
Christophe Schellekens